Dzieciństwo, młodość, powołanie kapłańskie

Od wczesnych lat dziecięcych Kazimierz Szeptycki lubił się uczyć. Z wyróżnieniem ukończył Gimnazjum św. Anny w Krakowie, a następnie Uniwersytet Jagielloński i uzyskał tytuł doktora nauk prawnych. Studiował także w Paryżu i Monachium. Po ukończeniu studiów powrócił w rodzinne strony, żeby pomóc ojcu w prowadzeniu majątku ziemskiego. Osiadł we wsi Dzięwiętniki, nieopodal Bóbrki pod Lwowem.

Młody Szeptycki zapowiadał się na wybitnego polityka i działacza gospodarczego. W latach 1900–1907 był posłem Izby Posłów (Abgeordnetenhaus) parlamentu wiedeńskiego oraz jego sekretarzem z ramienia Koła Polskiego. Działał również w Galicyjskim Towarzystwie Gospodarczym i Galicyjskim Towarzystwie Leśnym, któremu przewodniczył w latach 1908–1911. Należał do wielu organizacji społecznych w Galicji oraz podejmował wiele inicjatyw obywatelskich. Jednak zamiast robić oszałamiającą karierę i bawić na europejskich salonach, hrabia poprosił Boga, jak pisał w liście z 21 sierpnia 1915 roku, żeby uczynił z niego swego „dobrego żołnierza” i ubrał go w sutannę, aby mógł służyć narodowi ukraińskiemu w Galicji.

W 1912 roku, po nowicjacie u benedyktynów w niemieckim mieście Beuron, Szeptycki wstąpił do zgromadzenia mnichów-studytów i przybrał imię Klemens. Za patrona wybrał św. Klemensa I, jednego z siedemdziesięciu uczniów Jezusa. Klemens I, który był czwartym papieżem Kościoła rzymskokatolickiego, został zesłany na Krym, gdzie zginął śmiercią męczeńską w I wieku n.e.

W 1915 roku Kazimierz Szeptycki – po odpowiednim przygotowaniu teologicznym na uniwersytetach Europy Zachodniej – przyjął święcenia kapłańskie, a niebawem, jako ojciec Klemens, stanął na czele zakonu mniszego św. Teodora Studyty. W 1918 roku ukończył Uniwersytet Leopolda i Franciszka w Innsbrucku. W tym samym czasie zaangażował się w inicjatywę swojego brata, metropolity Andrzeja, na rzecz opieki nad dziećmi osieroconymi w I wojnie światowej w Galicji. W tym celu powstała organizacja „Ochrona dla sierot imienia Metropolity Andrzeja hrabiego Szeptyckiego”. Opieka nad dziećmi stała się również jednym z priorytetów działalności mnichów-studytów, którzy przy klasztorach zakładali sierocińce i szkoły.

Praca duszpasterska, prześladowania i represje

Przed ojcem Klemensem stało ogromne wyzwanie dotyczące nie tylko działalności duszpasterskiej, ale także realizacji wielkiego planu jego brata – arcybiskupa Andrzeja, który rozpoczął starania o poszerzenie unii kościelnej na Cerkiew prawosławną w Rosji. Swoim życiem i duszpasterstwem ojciec Klemens dawał wielokrotnie przykłady heroizmu i cnót moralnych, zwłaszcza w okresie zbrodniczego reżimu hitlerowskiego, kiedy to, nie bacząc na własne życie, ratował w podległym mu klasztorze żydowskie dzieci. Czynił to wspólnie z bratem arcybiskupem Andrzejem, który choć od lat przykuty do wózka inwalidzkiego i zdany wyłącznie na informacje otoczenia, starał się jak tylko mógł podtrzymywać morale narodu ukraińskiego. Obaj bracia ocalili od zagłady kilkaset żydowskich dzieci, ukrywając ich w wielu greckokatolickich klasztorach.

Ojciec Klemens pozostał wierny wyniesionym z rodzinnego domu i ukształtowanym w Kościele katolickim zasadom także po usadowieniu się w Galicji Wschodniej nowego zbrodniczego reżimu – Rosji sowieckiej.

Po zakończeniu II wojny światowej Klemens Szeptycki znalazł się na czarnej liście władz sowieckich. NKWD aresztowało go w czerwcu 1947 roku. Najpierw został uwięziony we Lwowie, a następnie w Kijowie i skazany na osiem lat za „zdradę ojczyzny”. Osadzony w więzieniu politycznym we Włodzimierzu nad Klaźmą, archimandryta zmarł 1 maja 1951 roku.

W 1995 roku ojciec Klemens został pośmiertnie uhonorowany przez Jad Waszem medalem „Sprawiedliwy wśród Narodów Świata” i drzewkiem honorowym. Z kolei w listopadzie 2008 roku odznaczony przez Prezydenta RP Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski za ratowanie od zagłady Żydów w czasie II wojny światowej. W czasie wizyty Jana Pawła II w Ukrainie w 2001 roku Klemens Szeptycki został wyniesiony na ołtarze i ogłoszony błogosławionym Kościoła katolickiego.